مقدمه اول: در زمان کودکی من، میز ها همیشه چیزی رویشان پهن شده بود. بهش میگفتند رومیزی. این رومیزی ها جنس های مختلفی داشتند. بعضی ها پارچه ای، بضی ها نایلونی و خیلی وقت ها هم بافتنی بودند. البته جنس آنها بستیگی به کارکردشان هم داشت. ولی همیشه بودند و هنوز هم هستند. اندازه های مختلفی هم داشتند. مثلا بعضی هایشان بود که به قدری بلند بودند که تا روی زمین کشیده میشدند. اما الان یه مدل از محصولات خطای دید هستند. مقدمه دوم: حتما تردستی و شعبده بازی دیده اید. شعبده باز یک پارچه روی یک میز کوچک می انداخت. پارچه فرم میز را به خود میگرفت. شک نمیکردیم که زیر پارچه یک میز وجود دارد. بعد که پارچه را بر میداشت با حیرت میدیدم که میزی وجود نداشته. حالا چه میشود که آن رومیزی شبیه به کار آن شعبده باز باشد ولی خود میز نه. بتوانیم روی آن چیزهایی را بذاریم ولی میزی زیر پارچه وجود نداشته باشد. خب میشود که این اتفاق بیافتد. به عکس های زیر نگاه کنید. من عاشق این میز ها هستم. شما چطور؟ میزهایی که واقعا وجود ندارند انگار فقط رومیزی آنها باقی مانده اند. 
این میزخاص را در سایت های خارجی میتوانید پیدا کنید. نمونه بدون مارک آن را در حدود ۴۰۰دلار میتوانید پیدا کنید.
میز خطای دید، محصول سفارشی جدید ویداوین
۱۵
مهر
